Zelluf-reflectie

Soms, heel soms, denk ik: waarom ben ik in vredesnaam een eigen bedrijf begonnen? Waarom laat ik mezelf al die rompslomp doen die naast het ‘gewone’ werk komt? Waarom gun ik mezelf niet de zekerheid van een vaste baan, met vaste inkomsten, waar ik toch betaald krijg als ik per ongeluk 2 weken met een dikke vette griep in bed lig en dus feitelijk helemaal niks uitvoer? Waarom wil ik alles ‘zelluf doen‘…?


Maar dan denk ik ook: wat heerlijk dat ik zelf kan uitmaken wat ik wanneer doe. Dat ik een keer ‘s avonds werk in plaats van overdag als dat toevallig zo uitkomt. Dat ik kan doen wat ik wil doen, waar m’n hart ligt en waar ik blij van word. En wat ís het ongelooflijk heerlijk om alles zelluf te doen. Wat een kick als je je eigen opdrachten bij elkaar weet te halen en je eigen geld weet te verdienen met dat wat je het liefste doet en je dat dan echt, echt, echt zelf gedaan hebt. Ja, ik mis collega’s om me heen… maar daarnaast leer ik allerlei toffe mensen kennen via netwerkbijeenkomsten. Met wie contact onderhouden makkelijk is dankzij alle sociale media.

Ik denk dat ik gewoon zo’n 25 jaar later dan de gemiddelde mens in de zelluf-doen-fase terecht ben gekomen. En die fase gaat als het aan mij ligt nog héél lang duren!